ข้าวเกรียบปลา หรือกือโป๊ะที่หลายคนคุ้นเคย เป็นอาหารทานเล่นยอดนิยมที่มีประโยชน์และมีกลิ่น รสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ และมักจะเป็นของฝากที่ขึ้นชื่อจากภาคใต้โดยเฉพาะในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ กือโป๊ะเกิดจากภูมิปัญญาท้องถิ่นของชาวบ้านในการถนอมอาหาร นั่นคือการใช้ปลาที่ได้จากการทำประมง ที่ไม่สามารถขายได้ หรือไม่สามารถเก็บรักษาไว้ได้นาน จึงนำมาบดผสมกับแป้งและปรุงรสตามสูตรแต่ละครัวเรือน จากนั้นจึงนำไปตากแดดให้แห้ง ก่อนที่จะนำมาทอดให้ขึ้นฟู กรอบ หอม แบบที่ใครเห็นก็จะอดใจไม่ได้ที่จะต้องหยิบเข้าปากไปอย่างช่วยไม่ได้
ภายใต้ความอร่อยที่แสนจะเรียบง่ายนี้ ได้แฝงไว้ด้วยความจริงที่ของชีวิตคน ที่บอกเล่าเรื่องราวในมุมหนึ่งของสังคมได้เป็นอย่างดี ซึ่งเรื่องราวเหล่านี้อาจจะเชื่อมโยงกับภาพจำทั่วไปของผู้คนในที่อื่นๆมากมาย และสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ก็ไม่ใช่พื้นที่ยกเว้น ที่การเข้าถึงโอกาสและพัฒนาคุณภาพชีวิตยังคงเป็นเรื่องที่ยากสำหรับใครหลายคน
วันนี้จะพาทุกคนไปเรียนรู้เรื่องราวชีวิตของแบมัง พ่อค้ากือโป๊ะในจังหวัดปัตตานี ที่ความฝันและโอกาส อาจจะไม่กรอบอร่อยเหมือนกือโป๊ะที่เคยกิน
4,264 ครั้ง
